امشب سردم است

امشب دوباره کبریت و شمع یار من است ...

می اندیشم ...

اگرشمع و کبریتی نبود ....

آن وقت چه ؟؟

چه فرقی میکند !!

باز منتظر نور ماه می نشستم ....

فضای خانه سرد است و تاریک ....

و من کنجی نشسته ام و فکرم را بر روی کاغذ به حس پرواز ،

سکونش داده ام ...

نسیم سردی از لای پنجره ی قدیمی به درون می وزد .....

انشگتانم احساس سردی در رگ هایش دارد ...

پاهایم کرخت شده ...زبانم خشک است..

مورچه ای از پارچ آب بالا می رود...و درون ته مانده ی آبی که از سقف چکه

می کرد ..غرق شد ...

سوسکی از پاهای برهنه ام ، سست بالا می رود ... و به ته مانده های

خاکستر دفترچه های شعرم ، خود را می رساند...تا گرم شود ....

 ولی بادی میزند..آتش ، شعله میگیرد و... سوسک می سوزد......

بر می خیزم ... و به پشت پنجره می روم ...

 « خدا چقدر ... باز سردم است» ..

که ناگاه بادی شاخه ی خشکی را تکان داد ...

شاخه ی خشک به شیشه فرو رفت ..